Na rewersie uwieczniono wizerunek Kościoła p.w. św. Mikołaja, poniżej stylizowany wizerunek narządzi górniczych z herbu Bochni.

Miasto Bochnia - szósta moneta z rozpoczętej we wrześniu 2005 r. serii Historyczne Miasta w Polsce.


Niepowtarzalna seria składać się będzie z 32 monet i ukazywać do kwietnia 2008 r. Na wyjątkowych monetach upamiętniono miasta o ponad 500-letniej historii, które wniosły szczególny wkład w rozwój poszczególnych regionów i państwowości Polski.

Na rewersie monety uwieczniony jest stylizowany wizerunek Kościoła p. w. Św. Mikołaja, zaś poniżej - stylizowany wizerunek narzędzi górniczych z herbu Bochni.

Miasto Bochnia - najstarsze i zarazem jedno z najpiękniejszych miast w województwie małopolskim, znane przede wszystkim jako centrum wydobycia soli kamiennej. Najstarsza wzmianka o Bochni pochodzi z 1198 r. W roku 1251 odkryto i zaczęto eksploatować pokłady soli. W 1253 r. książę krakowski Bolesław Wstydliwy nadał miastu prawo magdeburskie, a jego żona, św. Kinga fundowała kościół parafialny. Z Bochnią wiąże się legenda o pierścieniu św. Kingi.

Do rozwoju Bochni jako ośrodka handlowego, oprócz kopalni soli, przyczyniło się jej korzystne położenie. Obok cechów rzemieślniczych istniał w Bochni cech prasołów, czyli handlarzy soli. Jej szczególny rozwój przypadł na panowanie Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego. Wytyczono wówczas rynek, wzniesiono ratusz i mury miejskie oraz zwolniono mieszczan z opłat celnych na terenie całego państwa. W 1337 r. król ufundował przytułek dla górników, a w 1368 r. nadał statut żupom solnym. W 1356 r. Bochnia weszła w skład tzw. sądu 6 miast - najwyższego sądu prawa niemieckiego na zamku krakowskim.

Kopalnie soli w Bochni i Wieliczce były źródłem około 30% dochodów królewskich. Sytuacje tę ilustrowało przysłowie: "Bez Bochni i Wieliczki Polska nie warta łojowej świczki". Powolny upadek miasta zaczął się po potopie szwedzkim. W 1772 r. Bochnia znalazła się w zaborze austriackim, gdzie pełniła funkcję siedziby cyrkułu (później powiatu). Do połowy XIX wieku Bochnia była ważnym ośrodkiem wywozu soli na rynek austriacki, potem z powodu rozwoju innych salin, jej znaczenie zaczęło się zmniejszać. Kopalnia soli, uważana za jeden z najstarszych zakładów przemysłowych Europy, w latach 80. XX wieku stopniowo wyłączana była z eksploatacji i przekształcana w muzeum oraz uzdrowisko.
źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia - wolna encyklopedia