Michaił Kutuzow
-
niskonakładowa moneta
kolekcjonerska - czwarta z ciekawej serii
"Wielcy wodzowie".
Ten
słynny dowódca powszechnie uważany jest za architekta klęski
kampanii Napoleona.
Stosując tak zwaną taktykę spalonej ziemi,
pokazał, do czego prowadzi strategiczna
defensywa, manewr i kontrofensywa.
Michaił Kutuzow
(1745-1813)
Emitowana w ramach programu międzynarodowego seria dokumentuje czasy
wielkich wodzów,
których
czyny i triumfy przeszły do historii.
Już od dawien dawna
odwaga, waleczność, heroizm i charyzma nie tylko
wzbudzała ludzki podziw i szacunek, lecz także posłuszeństwo, a nawet
strach. Zwłaszcza, gdy cechom tym towarzyszył niezwykły talent
strategiczny i taktyczny wraz z surowością, władczością i despotyzmem.
Lecz gdyby
Czyngis-Chan, Aleksander Macedoński, czy Tamerlan nie
posiadali takich cech, zapewne nigdy nie usłyszelibyśmy o nich, jak o
Wielkich Wodzach. Co więcej, nie usłyszelibyśmy o ich niezwykłym
wpływie na rozwój i postęp cywilizacyjny krajów,
którymi władali.
By
przypomnieć czasy wielkich wodzów, których
czyny i triumfy przeszły do historii oraz by wyjść naprzeciw
oczekiwaniom kolekcjonerów, Mennica Polska rozpoczęła serię
srebrnych monet "Wielcy Wodzowie" w ramach programu międzynarodowego.
Monety z tej serii dedykowane będą wielkim wodzom,
którzy zapisali się na kartach historii, takim jak:
- Czyngis Chan, Attila The Hun, Napoleon Bonaparte, Michaił Kutuzow, Karol Wielki, Gajusz Juliusz
Cezar, Siedzący Byk, Aleksander
Macedoński,
Timur (Tamerlan), Sulejman Wspaniały, Piotr
Wielki.
Na czwartej monecie z serii
"Wielcy Wodzowie" projektu Witolda Nazarkiewicza został
uwieczniony Michaił
Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow (ros. Михаил Илларионович
Голенищев-Кутузов, ur. 16 września 1745 r. w Petersburgu,
zm. 28 kwietnia 1813 r. w Bolesławcu) - rosyjski dowódca, od
roku 1812 książę smoleński, a 31 sierpnia 1812 generał feldmarszałek.
- Awers:
w centralnej części
monety wizerunek Soboru Kazańskiego w Petersburgu, w
którym spoczywa
Michał Kutuzow. Na górze, z prawej strony wizerunek
Królowej Elżbiety
II; z lewej strony - 1 dolar (nominał). Pod wizerunkiem Elżbiety II -
znak menniczy (M/W) oraz rok emisji 2010. Na obrzeżu - napisy:
ELIZABETH II, NIUE ISLAND, DOLLAR.
- Rewers:
z prawej strony monety wizerunek Michała Kutuzowa, w tle
fragmenty
inscenizacji bitwy pod Borodino - wizerunki żołnierzy na koniach, z
karabinami oraz przy armacie. Z lewej strony, na obrzeżu napisy:
MIKHAIL KUTUZOV (1745-1813).
Generał Michaił Kutuzow
powszechnie uważany jest za architekta klęski kampanii
rosyjskiej Napoleona Bonaparte.
- Napoleon
Bonaparte i Michał Kutuzow - ci wybitni
dowódcy blisko
200 lat temu stanęli
naprzeciwko siebie w pamiętnej Bitwie
pod Borodino.
- Dziś ich
wizerunki możemy podziwiać na 2 srebrnych monetach
kolekcjonerskich upamiętniających zaciętą walkę pomiędzy
wojskami francuskimi i rosyjskimi.
- Na rewersach monet z serii "Wielcy Wodzowie" znajdują się
postaci
dwóch wielkich
dowódców - Napoleona
Bonaparte i Michała Kutuzowa,
których wojska 198 lat temu starły się ze
sobą w walce, w wyniku której Napoleon zajął Moskwę.
- Rewersy monet wykonane są w wielobarwnej
technice tampondruku.
- Na awersie monety uwieczniającej N. Bonaparte - wizerunek paryskiego
Kościoła Inwalidów, w którym
spoczywa Bonaparte.
- Na awersie monety uwieczniającej M. Kutuzowa -
wizerunek Soboru
Kazańskiego w Petersburgu - miejsca spoczynku
dowódcy.
- Monety doskonale wpisują się w
niezwykle popularną w numizmatyce tematykę
historyczną.
- Doskonały
upominek dla każdego miłośnika historii, a dla
kolekcjonera monet
wyjątkowa okazja do wzbogacenia zbiorów.
- Do każdej monety dołączony jest certyfikat
autentyczności Mennicy Polskiej.
- Na kolejnej monecie zostanie uwieczniony wódz i
szaman Indian - Siedzący
Byk (1831-1890).
*****
W
dniach
5-7 września 1812
roku
spotkali się naprzeciwko siebie
dwaj
wielcy wodzowie - Napoleon Bonaparte i Michaił Kutuzow.
W
wyniku bitwy, jaka została stoczona
pod
Borodino, cesarz Francuzów pokonał armię
rosyjską.
Jednak
straty obu stron były niesłychanie wysokie. Rosjanie stracili około 50
tysięcy żołnierzy, Francuzi około 35 tysięcy.
Mimo, że nie udało się
rozgromić armii rosyjskiej w walnej bitwie, Napoleon zdołał zająć
Moskwę
14 września 1812
roku.
W obliczu zbliżającej się zimy musiał jednak zarządzić
odwrót, w trakcie którego znaczna część jego
armii została zniszczona.
Wówczas Michaił Kutuzow został ogłoszony architektem klęski
kampanii Napoleona. Stosując tak zwaną
taktykę spalonej ziemi,
pokazał, do czego prowadzi
strategiczna
defensywa, manewr i kontrofensywa.
Michaił Iłłarionowicz Goleniszczew-Kutuzow (1745-1813) -
rosyjski dowódca, od roku 1812 książę smoleński, a 31
sierpnia 1812 generał feldmarszałek.
Powszechnie uznawany
za
architekta klęski kampanii rosyjskiej Napoleona.
W
lipcu 1774 roku, dowodząc batalionem w bitwie pod wsią Szumy stracił
prawe oko. W 1811 roku odniósł ogromne zwycięstwo - wziął do
niewoli
pod Slobozją
całą armię turecką.
Będąc doświadczonym dyplomatą wynegocjował i
podpisał 12 maja 1812 roku korzystny dla Rosji
Bukareszteński Traktat Pokojowy.
W
dniu 17 sierpnia 1812 roku, w trakcie inwazji Napoleona na Rosję,
przejął dowództwo armii rosyjskiej z rąk Barclaya de Tolly i
podjął
decyzję o rozpoczęciu bitwy pod Borodino w dniu 26 sierpnia. W bitwie
poniósł klęskę.
Podjął decyzję o wycofaniu, kontynuując jednak
strategię Barclaya de Tolly wciągnięcia Francuzów w głąb
Rosji,
wyczerpania sił i przygotowania kontrataku.
Wojska napoleońskie
zdołały dotrzeć pod Moskwę, ta jednak, w okolicy Tarutino pod Moskwą,
czekały na niego wojska pod dowództwem Kutuzova uzupełnione
w nowe
siły.
W dniu 6 października Kutuzov odniósł
pod Tarutinem
zwycięstwo nad korpusem francuskim i zmusił Napoleona do przyspieszenia
wycofania wojsk z Moskwy.
Następnie odniósł kilka kolejnych zwycięstw nad wycofującymi
się wojskami Napoleona m. in.
pod
Wiaźmą i Krasnym, oraz w bitwie
nad rzeka Berezyną,
która przesądziła o porażce Napoleona.
Za
kampanię 1812 roku - w dniu 6 grudnia 1812 roku otrzymał tytuł
księcia
smoleńskiego i został nagrodzony najwyższym odznaczeniem rosyjskim -
orderem św. Jerzego pierwszego stopnia.
Zmarł
w 1813 roku
w Bolesławcu. Pochowany został
w
Soborze Kazańskim w Sankt Petersburgu.
źródło:
Mennica Polska S.A. / Wikipedia