Sklep internetowy: www.numizmatyczny.pl
10 dinerów, Święci Patroni - Święty Jerzy, 2010
Emitent: Księstwo Andory
Stan
zachowania monety: I (menniczy)
Oryginalny prezent dla osób, którym patronuje Święty Jerzy oraz dla mężczyzn o imieniu Jerzy - srebrna moneta kolekcjonerska - 2 spośród 5 z
serii
„Święci Patroni”.
Kolekcja:
Srebrne monety o tematyce religijnej
Seria: "Święci
Patroni"
Emitent: Księstwo Andory
Producent: Mennica
Polska S. A.
Stan
zachowania monety: I
(menniczy)
Nominał: 10
dinerów (10
diners)
Srebro: Ag 925
Stempel:
lustrzany
Średnica: 38,61
mm
Waga: 28,28 g
Wielkość
emisji: 5.000
szt.
Data emisji: 23.04.2010 r.
Projektant:
Witold Nazarkiewicz
W zestawie:
srebrna moneta kolekcjonerska w kapsule ochronnej,
certyfikat
autentyczności Mennicy Polskiej
Święty
Jerzy - patron
m.in. artystów,
żołnierzy,
wędrowców,
górników, kowali,
bednarzy, więźniów, skautów i harcerzy -
uwieczniony na 2 z serii „Święci Patroni”,
niskonakładowej
srebrnej monecie kolekcjonerskiej.
- Oryginalny prezent dla
osób, którym patronuje Święty Jerzy oraz dla
mężczyzn o imieniu Jerzy.
- Jerzy świętuje swoje imieniny w dniu 23 kwietnia i 24 sierpnia!
Święty Jerzy walczący ze smokiem przy pomocy Ascalona
- obraz autorstwa francuskiego malarza Gustave Moreau
Święty Jerzy (275/280 - 303) - był męczennikiem z Kapadocji (dzisiejsza Turcja), który służył w rzymskiej armii i nawrócił się na Chrześcijaństwo, za co został skazany na tortury i karę śmierci.
Najpopularniejsza legenda dotycząca Świętego Jerzego, opowiadająca o jego walce ze smokiem, pochodzi z IX wieku. Święty Jerzy symbolizuje wiarę, jego biały koń - Kościół, a smok, którego uśmierca, pogańskie wierzenia oraz Szatana.
Święty Jerzy jest niezwykle popularnym patronem. Krzyż Świętego Jerzego znajdujemy na fladze Anglii, której Jerzy jest opiekunem, ale także widzimy go w godle Rosji. Mają go w herbie liczne rody oraz miasta od Brzegu Dolnego po Moskwę.
Za swojego patrona obrało go wiele zakonów i bractw, ale także cały światowy skauting.
Seria
"Święci Patroni" przedstawia znanych w całej
Europie,
szczególnie popularnych świętych. Poszczególne
monety z serii będą ukazują wizerunek świętego wraz z
charakterystycznym dla niego atrybutem.
Wizerunki świętych
zaczerpnięte
z różnorodnych grafik utrzymane są w stylu gotyckim.
Seria będzie liczyła 5 srebrnych monet:
- Święty
Krzysztof, Święty Jerzy, Święta Barbara, Święta Katarzyna i Święta Małgorzata.
- Awers: w środkowej
części monety herb państwowy Andory, a pod nim historyczny znak
menniczy MW. Pod wizerunkiem herbu nominał monety 10 D.
(dinerów) oraz
rok emisji: 2010. Powyżej, wzdłuż brzegu monety napis w języku
katalońskim „PRINCIPAT D’ANDORRA”
(Księstwo Andory).
- Rewers:
w centralnej części wizerunek Świętego Jerzego, który jadąc
na koniu, godzi bronią w smoka. Na
obrzeżu ornament będący stylizowanym fragmentem gotyckiej rozety. U
góry napis Święty Jerzy w języku katalońskim (Saint Jordi).
„Święci
Wspomożyciele” stanowią szczególną
grupę wśród świętych Kościoła Katolickiego, gdyż wierzy się,
że ich wstawiennictwo przed Bogiem jest wyjątkowo skuteczne.
Do Czternastu Świętych Wspomożycieli są
zaliczani: Achacy, Barbara, Błażej,
Cyriak, Dionizy, Erazm, Eustachy, Idzi, Jerzy, Katarzyna, Krzysztof,
Małgorzata Antiocheńska, Pantaleon i Wit.
Większość z nich żyła na przełomie III i IV wieku naszej ery, w okresie
krwawych prześladowań chrześcijan na terenie Cesarstwa Rzymskiego. Na
przestrzeni wieków czyny obrastały w legendy. Kult ich
rozkwitł jednak dopiero w XIV wieku, na terenie Nadrenii w związku z
plagą dżumy, która w tamtym czasie trawiła Europę.
Wierzy się jednak, ze chronią przed szeregiem innych chorób,
są patronami wielu profesji, stanów, zawodów i
miast. Szczególne miejsce zyskali w religijności ludowej:
ich figurki, obrazki, medaliki przez wiele traktowane są jako amulety
obdarzone mocą magiczną, których bliskość pomaga w
przeciwnościach dnia codziennego.
*****
Święty Jerzy, scs.
Wielikomuczenik Gieorgij Pobiedonosiec (ur. w III wieku w Kapadocji -
zm. 23 kwietnia ok. 303 w Liddi) - prawosławny wielki męczennik Jerzy
Zwycięzca, święty Kościoła katolickiego, jeden z Czternastu Świętych
Wspomożycieli.
Data urodzenia: pomiędzy
256 a 285, Kapadocja
Data śmierci:
23 kwietnia ok. 303, Lidda
Kościół /
wyznanie: rzymskokatolicki, prawosławny, anglikański
Wspomnienie: obchodzone
dnia 23 kwietnia (w Polsce 24 kwietnia) (kat.), 6 maja, 16 i 23
listopada, 9 grudnia (praw. wg kal. greg.)
Atrybuty:
anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek, biała chorągiew lub
lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa,
Patron: Gruzji,
Anglii, Bułgarii, Litwy, Katalonii i Portugalii, a także: archidiecezji
białostockiej, wileńskiej oraz diecezji pińskiej oraz miast:
Reffary, Neapolu i Lądka-Zdroju
Żywot świętego i legenda
Święty Jerzy nie może być traktowany jako postać historyczna, gdyż nie
został upamiętniony w żadnych wczesnych dokumentach, które
mają wartość historyczną.
Tradycyjna legenda o świętym Jerzym opowiada o jego starciu ze smokiem
(zobacz poniżej "Święty Jerzy i smok"). Nowsza wersja jest syntezą
wcześniejszych i późniejszych źródeł
hagiograficznych. Omija wątki fantastyczne i przedstawia karierę
militarną człowieka w bliższej zgodności z oczekiwaną obecnie
realnością.
Najważniejszą pośród późniejszych
źródeł jest złota legenda, której najbardziej
znane fragmenty przetłumaczył na angielski w XV wieku William Caxton.
Współczesna
legenda
Jerzy urodził się w chrześcijańskiej rodzinie w drugiej połowie III
wieku. Źródła podają dwie wersje miejsca urodzenia: Coventry
w Anglii oraz Kapadocję, dawną krainę leżącą w Turcji, stamtąd właśnie
pochodził jego ojciec.
Materiały archiwalne Biblioteki Brytyjskiej wspierają wersję o jego
narodzinach w regionie Levand, prawdopodobnie w Ramleh. Jego matka była
Żydówką z Lyddi (obecnie Lod w Izraelu). Wróciła
do swojego miasta jako wdowa z młodym synem, gdzie zapewniła mu
edukację.
Chłopak podążył za przykładam ojca wstępując do armii rzymskiej zaraz
po osiągnięciu pełnoletności. Był dobrym żołnierzem i jego pozycja w
wojsku stale wzrastała wraz z czasem. Został trybunem ludowym oraz
otrzymał tytuł hrabiego. Podczas postoju cezara Dioklecjana w Nikomedii
należał do jego osobistej ochrony.
W 303 roku Dioklecjan wydał edykt zezwalający na prześladowania
chrześcijan na terenie Imperium. Cezar Galeriusz był prawdopodobnym
inicjatorem wydania tej decyzji i kontynuował prześladowania podczas
swojego panowania (305–311).
Jerzy był zmuszony do uczestnictwa w prześladowaniach, chociaż sam był
chrześcijaninem i krytykował tę decyzję. Rozwścieczony Dioklecjan
nakazał torturować go i zabić.
Po różnych torturach Jerzy został zabity poprzez ścięcie pod
murami miejskimi Nikomedii, 23 kwietnia 303 - 305 roku. Ciało Jerzego
wróciło do Lyddi, gdzie zostało pochowane.
Wkrótce potem chrześcijanie zaczęli modlić się do niego,
jako do męczennika.
Święty Jerzy i smok
Opowieść o świętym Jerzym i smoku jest legendą, przybyłą do Europy
podczas krucjat i ponownie opowiedziana w formie romansu.
Najwcześniejszy znany opis mitu pochodzi z rejonów Kapadocji
i powstał na początku XI wieku (w ikonografii Kościoła Prawosławnego,
Jerzy przedstawiany jako żołnierz, od końca VII wieku).
W pełni rozwiniętej wersji zachodniej, smok zrobił swoje gniazdo na
źródle, którego woda zaopatrywała miasto "Silene"
(prawdopodobnie późniejsza Cyrena) w Libii lub miasto Lod,
zależnie od źródeł. W konsekwencji, mieszkańcy musieli
wypędzać smoka z jego gniazda, na czas, gdy nabierali wodę. Każdego
dnia oferowali smokowi owcę, a jeśli jej nie znaleźli, musieli oddać
zamiast jej jedną z dziewczyn.
Ofiara była wybierana przez losowanie. Pewnego razu losowanie wskazało
księżniczkę. Monarcha żebrał o jej życie, jednak bez rezultatu. Miała
zostać ofiarowana smokowi, lecz na jego drodze pojawił się święty.
Stanął twarzą w twarz ze smokiem, obronił się znakiem krzyża, pokonał
go i uratował księżniczkę. Wdzięczne miasto porzuciło pogaństwo i
przeszło na chrześcijaństwo.
W średniowiecznych romansach broń (lanca lub miecz, w zależności od
wersji), którą św. Jerzy pokonał smoka, nazywała się Ascalon.
Patronat
Święty Jerzy jest patronem wielu państw, m.in.: Anglii, Gruzji,
Holandii, Niemiec, Szwecji, Litwy i Bośni, patronem archidiecezji
białostockiej, wileńskiej oraz diecezji pińskiej. Jest
również patronem m.in. miast: Reffary, Neapolu jak i
Uzdrowiska w Lądku Zdroju.
Pod wezwaniem św. Jerzego powstało wiele bractw rycerskich oraz
zgromadzeń zakonnych i zakonów rycerskich m.in.: Zakon św.
Jerzego z Karyntii, Zakon św. Jerzego z Alfamy.
Św. Jerzy jest również patronem wędrowców,
górników, żołnierzy, kowali, bednarzy,
artystów, więźniów, jak i skautów oraz
harcerzy. W większości środowisk harcerskich 23 kwietnia jest
obchodzony jako Dzień św. Jerzego - patrona całego światowego skautingu.
Rolnicy również uważają świętego za patrona. W
średniowiecznym prawosławnym państwie rosyjskim, dzień św. Jerzego
kończył roczny cykl rolniczy (koniec jesieni). Zwyczajowy termin
przechodzenia chłopów na służbę do innego pana trwający dwa
tygodnie.
Wg niektórych źródeł Jerzy (jako święty) został
usunięty z listy świętych przez papieża Jana XXIII, jako nieistniejący
naprawdę..
We wczesnym średniowieczu pogańskie plemiona słowiańskie łączyły go z
Jaryłą, który 23 kwietnia zabija Marzannę. Doszukano się
tego zestawienia także w XIX wiecznym przekazie ludowym.
Dzień obchodów
Wspomnienie liturgiczne w Kościele powszechnym obchodzone jest 23
kwietnia (w rocznicę śmierci), natomiast w polskim Kościele, z uwagi na
uroczystość św. Wojciecha w tym dniu (patrona Polski), św. Jerzego
wspomina się 24 kwietnia.
Gruzja wspomina swojego patrona 10/23 listopada, podobnie jak cerkiew
prawosławna, tj. 23 listopada wg kalendarza gregoriańskiego, przy czym
Cerkiew wspomina Jerzego,w ciągu roku liturgicznego, jeszcze
kilkakrotnie: 23 kwietnia/6 maja (rocznica
śmierci), 3/16 listopada, 26 listopada/9 grudnia.
Ikonografia
Ikonografia chrześcijańska przedstawia świętego w walce ze smokiem. Być
może jest to metafora odwołująca się do grzechu - Każdy człowiek,
starając się żyć święcie, pokonuje smoka, którym jest własny
grzech. Czyż więc nie możemy powiedzieć, że święty Jerzy naprawdę
pokonał smoka?
Czasem przedstawiany jest w scenie męczeństwa (ścięcie mieczem).
Legenda ta powstała jednak dopiero w XII wieku.
Atrybuty
Atrybutami Jerzego są: anioł z wieńcem laurowym lub z koroną, baranek,
biała chorągiew lub lanca z czerwonym krzyżem, koń, palma męczeństwa
oraz m. in. przedmioty jego męki - gwoździe, kamień młyński i koło do
łamania kości, miecz, smok u stóp, smok zabity.
Heraldyka
Postać Świętego Jerzego występuje w herbach wielu miejscowości, m.in. w
herbie Dzierżoniowa, Milicza, Brzegu Dolnego i innych, przedstawiając
św. Jerzego zabijającego smoka (jako element w heraldyce).