|
|
|
Numizmatyczna podróż Szlakiem Solnym - przeszłość i teraźniejszość - asumpt do tego, by dowiedzieć się m. in. o tym, skąd pochodzi "białe złoto", czyli sól, do czego ją wykorzystywano i jak wyglądały warunki transportu. Wzdłuż tras starego Szlaku Solnego leży wiele interesujących miast, stanowiących interesującą propozycję dla podróżników i badaczy.
Co warto wiedzieć o soli, jak wiele interesujących, ekscytujących i dziwnych rzeczy można dowiedzieć się o fascynującym świecie soli, która otacza nas na co dzień, choć rzadko jesteśmy tego świadomi...
Szlak Solny to dawny trakt handlowy, który służył do transportu "białego złota". Kojarzące się z bogactwem pojęcie "białe złoto" zrodziło się w średniowieczu. Tak niegdyś nazywano sól, ze względu na jej wielkie znaczenie w gospodarce i handlu. Sól nie była wtedy przyprawą, lecz stanowiła podstawę dalekomorskiego handlu produktami spożywczymi. Ryby, mięso i wszystko to, co było podatne na zepsucie, konserwowano w soli, aby umożliwić transport na duże odległości. Taka podróż trwała wówczas około 20 dni. Dziś zajmuje jedynie około 2 godzin.
Solna Droga -
popularny w średniowieczu szlak handlowy na pograniczu dzisiejszej
Polski i Czech. Szlak prowadził doliną Białej Lądeckiej z Kłodzka przez
Lądek, przełęcz Karpno do Javornika na Morawach. Nazwa pochodzi od
soli, którą przewożono tędy z morawskich kopalń do Kłodzka i
dalej na zachód i południe.
Droga solna zwana także niskim traktem (Via Regia) - to
szlak, którym wożono sól z Lipska i Halle do
Wrocławia i Poznania. Stanowił dogodne połączenie pomiędzy miastami
Wielkopolski i Dolnego Śląska a Niemcami. Łączył takie miasta, jak
Lipsk, Naumburg, Halle, Mużaków, Trzebiel, Żary, Żagań,
Szprotawa, Kożuchów, Głogów, Wschowa
i Kościan.
W polskiej historii także można poszczycić się obiektami świadczącymi o udziale Polski w transporcie soli. "Zabytkowa Kopalnia Soli w Wieliczce stanowi jedyny obiekt górniczy na świecie, czynny bez przerwy od średniowiecza do chwili obecnej. Jej oryginalne wyrobiska (chodniki, pochylnie, komory eksploatacyjne, jeziora, szyby, szybiki) o łącznej długości około 300 km usytuowano na 9 poziomach, sięgających do głębokości 327 m ilustrują wszystkie etapy rozwoju techniki górniczej w poszczególnych epokach historycznych."
Tak brzmi fragment uzasadnienia wpisu Kopalni Soli "Wieliczka" w dniu 8 września 1978 roku na I Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO wśród pierwszych 12 obiektów z całego świata.
Historia Wieliczki, sięgająca czasów średniowiecza, stanowi bowiem zwierciadło rozwoju technik górniczych, kształtowania się organizacji pracy i zarządzania, powstawania uregulowań prawnych w przemyśle, a także lekcję patriotyzmu i umiłowania wolności. Początki "Wieliczki" jednej z najsłynniejszych w świecie kopalń sięgają średniowiecza, kiedy to nosi dumną nazwę Magnum Sal - Wielka Sól. Najstarszy z dokumentów rzucający światło na dzieje kopalni to przywilej Kazimierza I z roku 1044 nazywający Wieliczkę "magnum sal alias Wieliczka".
źródło: Wikipedia
