Rasa husky jest rasa
pierwotną, pochodzącą z rejonu Kołymy w północnej Syberii.
Hodowana tam przez pionierów w hodowli psów
zaprzęgowych - Czukczów oraz Kamczadalów,
Koriaków i Jukagirów.
Około pół
miliona lat temu wiele paleoazjatyckich, prymitywnych plemion
zamieszkiwało te tereny, gdy były one cieplejszym i bardziej przyjaznym
terenem łowieckim. Ludzie zdobywali tam pożywienie polując, w czym
pomagały im psy myśliwskie.
Każda grupa stworzyła własny typ psa w
zależności od wymagań łowieckich, ukształtowania terenu, występujących
temperatur czy grubości pokrywy śnieżnej.
Czukcze żyli na półwyspie rozciągającym się z Syberii w
kierunku Alaski. Około 3000 lat temu klimat uległ znacznemu
ochłodzeniu, toteż Czukcze zaczęli wykorzystywać psy do ciągnięcia sań.
Lud ten żył w stałych osadach, w głębi lądu i aby polować, musiał
przemierzać duże odległości.
Ideałem psa było niewielkie zwierzę,
które potrzebowało mało pokarmu, ale było na tyle silne, aby
ciągnąć upolowaną zdobycz z umiarkowaną prędkością na długich
dystansach.
Kiedy zaistniała potrzeba przewiezienia cięższego ładunku,
pożyczano psy od sąsiadów i zamiast 6-8 zaprzęgano 16 lub
18. Wszystkie samce, oprócz najlepszych, prowadzących
zaprzęgi, kastrowano. Zabieg ten miał na celu nie tylko
ukrócenie zbędnych kojarzeń, ale pomagał psom w utrzymaniu
tłuszczu na ciele.
Czukockie zaprzęgi liczące 20 psów
potrafiły podobno przebyć w ciągu 6 godzin odległość 120 km i ciągnąć
ciężar około 600 kg. Były one często używane przez Rosjan do transportu
pasażerów i poczty. Pokonywały wówczas 160 - 180
km dziennie w szybkim tempie.
Słowo "husky" znaczy ochrypły i kiedyś
określano w ten sposób wszystkie psy używane do ciągnienia
sań, obecnie nazwa ta przysługuje jedynie rasie syberian
husky.
Husky zostały sprowadzone do Kanady w 1909 r. przez rosyjskiego
handlarza futrami Williama Goosaka, ale nie jest wykluczone, że mogły
się tam przedostać znacznie wcześniej. Goosak wystawił zaprzęg w
wyścigu "All Alaska Sweepstake" na dystansie 650 km.
W
porównaniu z miejscowymi psami zaprzęgowymi wydawały się być
tak niepozorne, iż początkowo zostały wyśmiane i ochrzczone mianem
"syberyjski szczur".
Zaprzęg owych "szczurów", prowadzony
przez Thurnstrup'a, po pokonaniu morderczego dystansu zjawił się na
mecie jako trzeci. I tak rozpoczął się ciąg zwycięstw psów
tej rasy. W 1910 r. na trasie tego samego wyścigu John Johnson ze swym
zaprzęgiem husky uzyskał rekordowy czas 74 h. 14 min. 39 sek., pobity
dopiero niedawno, w 1983 r. W latach 1915, 1916 i 1917 wygrywał słynny
zaprzęg husky Leonarda Seppali.
Psy Seppali dały początek hodowli tej rasy na kontynencie amerykańskim
gdzie jako szybkie i wytrzymałe prędko zyskały sławę i uznanie.
Rozwój hodowli doprowadził do zarejestrowania rasy przez
"Amerykański Kennel Club".
Krzyżówki z miejscowymi psami
doprowadziły do uzyskania typu uniwersalnego. Psów używano
nie tylko w sporcie, ale również w pracy - do przewożenia
niezbyt ciężkich ładunków i poczty.
Norweski badacz Roald Amundsen (1872- 1928), planując ekspedycję
naukową z Alaski na Biegun Północny, wybrał do transportu
sprzętu właśnie husky. Niestety wybuch I wojny pokrzyżował plany
ekspedycji, a sprowadzone przez Amundsena psy rozpowszechniły się po
Kanadzie i USA.
Kiedy w latach 1950- 1960 rozkwitła hodowla husky w
Ameryce Północnej przywieziono pierwsze egzemplarze tych
psów do Europy. Popularność oraz liczebność psów
rasy siberian husky w Europie znacznie wzrosła wraz z rozwojem sportu
zaprzęgowego.