Ważne, przełomowe osiągnięcia ludzkości - seria srebrnych monet o ciekawej tematyce. Pierwsza srebrna moneta przedstawia ogień, który jest fundamentalnym wynalazkiem prehistorycznym. Na kolejnej monecie będzie przedstawiony łuk - narzędzie ułatwiające zdobycie pożywienia.

W zestawie: srebrna moneta kolekcjonerska w kapsule ochronnej, certyfikat autentyczności Mennicy Polskiej

Mennica Polska prezentuje największe osiągnięcia cywilizacyjne człowieka w nowej serii monet kolekcjonerskich „Wielkie osiągnięcia ludzkości”.

Pierwsza moneta w serii przedstawia pierwotne i najbardziej przełomowe w naszej historii odkrycie - „Ogień”.

Srebrna moneta została wyprodukowana w limitowanym nakładzie - do 6000 sztuk, na krążkach monetarnych próby Ag 925, stemplem lustrzanym.

Uprawianie techniki wyróżnia człowieka spośród współmieszkańców Ziemi, jako jedyną istotę celowo i świadomie wytwarzającą narzędzia i dokonującą wynalazków, czyli wymyślającą i realizującą nowe przedmioty (urządzenia) i sposoby postępowania.

Dzięki tej umiejętności człowiek od przeszło dwóch milionów lat tworzy nową, własną, sztuczną rzeczywistość obok rzeczywistości naturalnej. 

• Awers: w centralnej części monety wizerunek królowej, wokół której znajduje się napis: ELIZABETH II i znak Mennicy MW. Dookoła sceny pochodzące z ery praludzi: pierwsza - praludzie podczas pracy przygotowują mięso przy ognisku;  druga - praludzie polujący. Z lewej strony, wizerunki kamieni oraz narzędzi z tamtych czasów. Wzdłuż krawędzi, dookoła monety napisy: Niue Island, ONE DOLLAR. Z lewej strony: rok emisji 2010, znak Mennicy MW. 

• Rewers: w centralnej części monety praludzie ogrzewający się przy ognisku. Płomienie ognia wyróżnione techniką tampodruku, w tle ściany jaskini.

Najbardziej przełomową zdobyczą na drodze do uczłowieczenia się naszych praprzodków było opanowanie ognia.

Musiało dojść do tego w wyniku niezwykłego zbiegu okoliczności, gdyż praludzie - podobnie jak inni ich zwierzęcy krewniacy - z pewnością bali się ognia, z którym stykali się w naturze.

Występował on bowiem w zjawiskach przerażających (wybuch wulkanu, uderzenie pioruna, pożar lasu), kojarzonych prawdopodobnie z działaniem sił nadprzyrodzonych.

Pamięć o oswojeniu ognia nieprzypadkowo więc zachowała się w micie o Prometeuszu, który wykradł go bogom. Kiedy do tego doszło, możemy się tylko domyślać - niektórzy badacze uważają, że ponad milion lat temu, inni że jakieś 600 tysięcy.

Niewykluczone, że początkowo traktowano ogień jako istotę żywą (trzeba ją było „karmić” opałem), a może nadludzką.

Posługiwanie się nim dawało rozliczne korzyści - zapewniał światło i ciepło, chronił przed drapieżnikami, umożliwił pieczenie, a z czasem i gotowanie pożywienia.

Dawał też, przypuszczalnie, poczucie wyższości nad otoczeniem.

Bardzo dużo czasu upłynęło, zanim nauczono się rozniecać ogień.

Musiano więc przez setki tysięcy lat poprzestawać na nieustannym podtrzymywaniu ognia pozyskanego z naturalnego źródła, do czego okazja nadarzała się niesłychanie rzadko.

Było to zajęcie niesłychanie odpowiedzialne, o czym pamięć przetrwała do czasów historycznych (rzymskie westalki, obyczaje związane z ogniem domowym itp.), a jeszcze dziś pobrzmiewa w takich zwrotach, jak „wpaść jak po ogień”.

Sprzed mniej więcej 300 tysięcy lat zachowały się świadectwa nieprzerwanego podtrzymywania w jednym miejscu ognia przez około 2 tysięcy lat.