W Polsce borsuki ¿yj± w grupach rodzinnych, sk³adaj±cych siê z pary lub kilku doros³ych osobników i przychówku. Grupa rodzinna w ró¿nych rejonach kraju liczy od 3,5 do 4,7 osobników, a m³ode stanowi± 40–55% populacji. W Europie Zachodniej grupy socjalne borsuków s± wiêksze ni¿ w Polsce; mog± liczyæ kilkana¶cie, a nawet ponad 30 osobników.

Grupa borsuków zajmuje terytoria rodzinne o zmiennej wielko¶ci: od kilku do ponad 20 km2. Terytoria rodzin s± rozdzielne lub w niewielkim stopniu pokrywaj± siê. W mozaice polno-le¶nej w Polsce ¶rodkowej wielko¶æ tych area³ów zmienia siê sezonowo: wiosn± s± do¶æ ma³e, zwiêkszaj± siê latem i wczesn± jesieni±, w miarê jak borsuki zaczynaj± wychodziæ poza lasy i od¿ywiaæ siê owocami w sadach. Pod koniec jesieni ograniczaj± one swoj± aktywno¶æ do najbli¿szych okolic nory g³ównej.

W lasach naturalnych, np. w Puszczy Bia³owieskiej, po¿ywieniem dla borsuków s± wiosn± d¿d¿ownice, a latem i jesieni± oprócz d¿d¿ownic tak¿e p³azy. Na obszarach mozaiki polno-le¶nej pokarm ja¼wca jest bardziej urozmaicony. Mimo ¿e wiosn± tak¿e dominuj± w nim d¿d¿ownice, to latem wiêksz± rolê odgrywaj± owoce, zbo¿a i drobne gryzonie.

Tekst na podstawie folderu emisyjnego Narodowego Banku Polskiego.